De motor moet eerder aan

Vandaag mochten we de eerste wedstrijd van deze competitiehelft beginnen tegen SVA. Het werd een serieus gevalletje ‘jammer’. Zeer slordig starten – dat gebeurt er dus als je niet scherp traint – en pas na rust en donderpreek het gas opengooien. Ik schrijf dit stukje dus met een gemengd gevoel; balen van het resultaat en trots op het herpakken. Nu helaas 1-2 verloren, volgende keer hopelijk winst.

Ik kan er niet omheen. De matige training van woensdag (en de trainingen daarvoor). Niet alle meiden uiteraard, maar het spreekwoord ‘er met de pet naar gooien’ is door jullie opnieuw uitgevonden. Newsflash; techniek leer je niet vanzelf, conditie komt niet vanzelf, patronen komen niet vanzelf… Daar moet je dus wel op trainen. En als je dat niet doet, dan krijg je dus de eerste helft die we vandaag zagen. Onder de maat. Fenna was nog ingevlogen om ons achterin te versterken, maar zelfs met een achterhoede van vijf meiden was het voor SVA prima te doen. We bewogen niet, stuurden elkaar niet aan en ik zag her en der zelfs theekransjes waarbij nagels werden vergeleken. Snel vergeten maar die eerste helft. Alleen wel jammer van de 0-2 achterstand.

Donderpreek en resultaat

Nu sta ik natuurlijk wel regelmatig als een speenvarken langs de lijn de brullen, maar in de kleedkamer ben ik normaal wat milder. Tot vandaag. Maar ‘wat in de kleedkamer is besproken, blijft in de kleedkamer’. Het gaat om het effect.

En we zagen de meiden de kleedkamer uitvliegen. Met eindelijk de juiste spirit. Zelfs mijn kletsmajoortjes van training. Liz vloog de hele wedstijd als een waterbuffel over het veld. @Liz: dit was echt gaaf om je zo te zien. Ik vermoed dat je het hele weekend moet bijkomen. Wat een ontzettende vechtlust. Nu ik weet dat je dit kan…Gaat het gas er nog meer op 😊. @Noortje: je kreeg van mij de opdracht helemaal kapot te gaan. Minstens zo veel te lopen als je kunt praten. En de kenners weten; dat is dan veel. Je deed dat super. Van achter naar voor en terug. @Zoë: ook voor jou neem ik volgende keer maar peper mee. Het is jouw uitdaging om niet te verslappen. Nu moet ik je nog aansporen. En dan laat je ook echt gave dingen zien. Ik hoop dat je dat uit jezelf ook gaat oppakken.

Virgynia on fire

Virgynia krijgt zelfs een heel tussenkopje. Onze Buskruit Baby. De paal en de lat hebben nu nog pijn. Tof te zien dat je echt een team op sleeptouw kan nemen. Met make-up uiteraard. Want stijl is belangrijk. Je mooiste rush werd helaas niet beloond – snoeihard op paal – maar een paar tellen later zette je wel de 1-2 op het bord. SVA stond letterlijk met de rug tegen de muur. En de paar keer dat je rood-witten er nog uitkwamen, stond daar altijd onze Zwarte Panter.
Ook de 3A's...lekker gebald meiden. De kleinste het pittigst, de middelste met de goede pass en de grootste (en jongste) sterk in duels en goed overzicht. 

Koogs  kwartiertje

De laatste minuten gingen we echt alles of niks spelen. We haalden een verdediger eruit, aanvaller Ro-Shaylee erbij. In haar eerste wedstrijd ging ze meteen prima mee. Zeker toen ze rechtsvoor stond. Ze prikte de bal op, liep richting vijandig doel… Maar helaas ondanks de vele ploeggenoten kwam er geen 2-2.

Het viel me op dat plotseling ons hele middenveld en de hele achterhoede begreep wat opschuiven betekende. Jullie roken de geur van gelijkspel. Of waren het de chips van Jules? (van harte!). Maar helaas, het zat er niet in. Volgende keer meteen goed starten en dan slepen we een overwinning binnen. Maar voor nu; geniet van het goede gevoel.