Diep zuchten, rug rechten en weer doorgaan

Vandaag belandden de meiden van 13-2 weer met de voetjes op het gras. Na de spetterende 1-4 overwinning tegen Kadoelen, was Volendam toch een maatje te groot. En ook een maatje te intimiderend (lachen bij een overtreding). En een maatje te oud. Als coach zag ik genoeg pluspunten na het 0-7 verlies. Maar balen na verlies… Dat mag zeker. Maar zoals de kop van het stukje al zegt; daarna de ruggen rechten en doorgaan.

Even terug naar het begin; nieuwe meiden op het veld. Amira, Zoë, Renske en Dyshaire. Dappere Amira, een echte strijder die nooit op wil geven. Nu moet de groeispurt nog een beetje komen, maar dat weerhoudt haar er niet van om zich voor iedere bal te gooien. En om daarna weer op te staan. Zoë, op trainen had ik je al fanatiek over het veld zien vliegen. En vandaag dus weer. Je duikt goed in gaten en maakt heel veel meters. Top! Dyshaira, hard schoten van een harde loper. Ik moet nog even kijken of het spits wordt of middenveld. Al zou je zelfs achterin kunnen staan, want niemand zet jou makkelijk opzij. En dan tot slot: Renske. Onze doelvrouw. Die groeicurve van jou gaat supersnel. In de eerste 15 minuten nog iets onwennig, maar daarna plukte je zelfs ballen uit de lucht. Ook je positionering achter een bal – hoe je de bal moet vangen en waar je dan staat – is erg goed. En je kunt zelfs al uittrappen. Gaan we nog veel plezier aan beleven.

Overrompeld

Vanwege de hitte was de wedstrijd in vier delen gedeeld. Nu was het eerste kwart eigenlijk ons minste kwart. Een fit en sterk Volendam overrompelde ons. Dekking achterin was er eigenlijk niet. Overal zag ik oranje shirts op plekken waar ik geen oranje shirts wilde zien. De Volendammers dachten dat ze op hun kermis stonden, want ze konden prijsschieten. (0-3)

Stijgende lijn
Het tweede kwart was er al een stijgende lijn zichtbaar. Kiyomi was inmiddels wakker geworden – voortaan er eerder bed uit en eerder aanwezig mevrouw 😊 – en gooide al haar kracht in de strijd. Hierdoor konden de Volendammers al een stuk minder goed opbouwen. Ook Vyrginia liet zich een beetje zakken om in de verdediging te helpen. Dat hadden de meiden goed gezien. Hierdoor konden we af en toe toekomen aan een aanval. Al lukte het deze partij minder dan vorige week. Maar het gaat er nu even om dat jullie de looplijnen zien; een pass van achter naar het middenveld, een pass van het middenveld naar de spitsen enz. Het was nog iets te veel ‘ vrouwen en kinderen eerst’. Niet gek hoor, want de druk was groot.

Het derde kwart liet ik de opstelling een beetje vrij (met een beetje sturing uiteraard om mijzelf het idee te geven dat ik ook wat doe). Om eens te kijken waar jullie zelf zouden staan. Het leverde een opvallende opstelling op. Amira achterin. Maar ze krijgen jou dus echt niet van de bal. Wat mooi om te zien. En Farah op het midden. Een plek waar ze zich zichtbaar beter voelde dan achterin. En Zoë rechtsvoor. En zowaar werd Day twee keer in aanvallende stelling gebracht.

Het vierde kwart waren we dicht bij een eretreffer. En dat hadden jullie echt verdiend. Maar soms zit het er gewoon niet in en verlies je 0-7. Ook dat hoort helaas bij voetbal. Volgende week tegen Ilpendam weer een kans. Geniet van het weekend!

Pluspunten

• -Jullie zijn echt een paar stoere meiden hoor. Gewoon door gaan tot het einde. Koppies niet laten hangen
• -Per kwart ging het verdedigen beter
• -Weinig geklaag gehoord

Aandachtspunten

• -Jullie zijn soms een beetje te lief. Er is niks mis met een duel
• -Krijg je de bal? Kijk meteen wie vrij staat. Sneller passen in alle linies voorkomt problemen
• -Het (gericht) schieten