Heel rustig zie je een echt team ontstaan

Zeven uur de wekker. Ik schiet in mijn pak. Stropje om, laptop van de lader. Op naar werk. Oh nee, we moeten naar de Beemster tegen ZOB. Alle 17 meiden ingeladen in allemaal auto’s – volgende keer een carpoolsysteem bedenken? -  en daarna laten we de veulens weer los in de wei. Uiteraard met iets van tactiek. Vrouwtje meer op het middenveld, vrouwtje minder in de spits. Het was een wedstrijd met twee gezichten. Minder voor de rust, stuk sterker na de rust. Helaas 4-1 verloren.

In tegenstelling tot vorige week waren de meiden eigenlijk vanaf de eerste minuut wel wakker. Jeffrey, Manisha en ik hadden ze op het hart gedrukt om niet te snel de 1-0 te incasseren. Want dan loop je weer achter de feiten aan. Toch was het na 10 minuten raak. ZOB had een paar meiden met een hard schot, die ook van afstand prima een bal konden plaatsen.  Oke, ik verklap het maar. ZOB liep heel snel naar 4-0 uit. Dan heb ik het zuur ook maar meteen gehad. Daarna begon het echt te lopen.

De Zwarte Panter

Met wapperende handen probeerden we de hele tijd aan te geven dat de linies wel een stukje op mochten schuiven. Zeker als je zelf lekker gaat aanvallen. Middenveld inschuiven, achterhoede wil naar middenveld, en Kiyomi als slot op deur als er echt iets misgaat. Langzaam kregen we dan ook meer grip op de wedstrijd. We hielden de tegenstander bij het eigen doel weg. En als ZOB er dan toch een keertje doorkwam, was er altijd nog Renske die als een Zwarte Panter de ballen uit haar doel ranselde. Dit deed ze overigens de hele wedstrijd vaak en stijlvol.

En plotseling… plotseling was daar een vrije trap. Geen idee waarom. Maar het was in ieder geval een mooie positie. De meiden smoezelden wat en stippelden hun tactiek uit. Heerlijk toch, dat zelfdenkend vermogen. Tara legde de bal opzij naar Virgynia, die de bal op haar beurt met een prachtige boog de rechterkant van het doel inschoot: 4-1.

Herboren

In de rust aan het limonade- en coachinfuus. We hamerden nogmaals op het ‘naar buiten verdedigen’ en op het ‘durf door te schuiven’. Soms heb je geen idee of de aanwijzingen aankomen, maar het spelbeeld liet zien dat er was geluisterd.

Het coachingstrio stond te glunderen langs de lijn. Heel rustig zien we ook echt een team ontstaan. Sowieso een team met altijd met goed humeur, maar nu ook met goed voetbal. Amira el Haddad speelde haar eerste partij en ‘ownde’ haar plaats op het middenveld met kracht en inzicht. Amira Chaara vormde een schitterend duo met Tiana voorin. Tiana kreeg nog een prachtige kans. Deed ook werkelijk alles goed, maar miste net even wat schepte in de afronding. Komt goed, met al die vechtlust gaat het balletje echt wel een keer de goede kant oprollen. In het doel dus.

Ik zou eigenlijk iedereen wel langs willen gaan, want de tweede helft was echt super. Maar ja, met 17 meiden wordt dat een beetje veel werk. Dan maar even trakteren voor mijn verjaardag. Ik zou dat doen bij een overwinning, maar de hele wedstrijd mogen jullie als overwinning beschouwen. Als een mooie stap naar voren ten opzichte van vorige week. Hopelijk kunnen we komende week de lijn verder doortrekken.

Positief:

• -De tweede helft werd goed vanuit de positie gespeeld en doorgeschoven
• -Jullie nemen elkaars positie over
• -Vechten voor iedere meter

Aandachtspunten

• -We moeten toch nog scherper beginnen
• -De eerste helft; durf een tegenstander onder druk te zetten
• -Handel sneller en pass sneller naar teamgenote