Het begint altijd met 0-0

De zon scheen, het veld was groen, nu nog actie met de voetbalschoen. Alleen moesten de meiden wel aantreden tegen de koploper.  Maar toch, de focus was aanwezig, de wil was aanwezig… Dit zou best een aardig potje kunnen worden. En dat werd het ook. Alleen niet een potje waar punten werden gepakt. De meiden uit Spanbroek waren op alle fronten een tikkie beter, en op één front een heel stuk beter; schieten. Het resulteerde in een 12-1.

Maar zoals altijd begon de wedstrijd met een 0-0 stand. En zolang die stand op het bord staat, kan er nog van alles gebeuren. En eerlijk is eerlijk, de eerste tien minuten was ons spel ook erg verzorgd. De meiden stonden in hun positie – dat is trainerstaal voor ‘ op je plekje’ – en schoven ook een linie op als ze een aanval konden opzetten. Wat dat betreft is voetbal ook niet een erg moeilijk spelletje.

Spelbeeld kantelt

Na de eerste treffers van VVS begon het spelbeeld helaas te kantelen. Het leek wel alsof er een soort haast in het team sloop. Iedereen besloot met de bal te gaan lopen met het idee dat het leer – tegenwoordig kunststof, maar in mijn tijd…..ook – dan sneller naar voren zou gaan. Op zich een goede intentie, maar een wandeling met de bal eindigt zelden tussen de palen. Eerder bij een tegenstander eigenlijk.

Om Cruijff hier maar eens aan te halen: "Om te beginnen is er maar één bal en die moet je dus hebben, maar waar het dus in wezen om gaat, is: wat doe je met die bal?" Snel kijken, snel overspelen. Dat is eigenlijk het devies. Laat de bal het werk doen. En meer van dat soort open deuren.

Fluitende ballen
Helaas ging VVS door het sterke spel. Ze profiteerde ook optimaal van de wind. Rosanne hoorde menig schot alleen maar fluiten. Rechtsboven, linksboven. En dan allemaal vlak onder de lat. Dan kan je er als keeper dus ook niks mee. Behalve je rug rechten en doorgaan, wat ze dan ook dapper deed. Het moet gezegd dat ik sowieso weinig hangende koppies zag. En terecht ook; jullie moeten elkaar nog een beetje weten te vinden en het is slecht kersen eten tegen een ingespeelde tegenstander. Gewoon blijven trainen en dan stijgt het niveau vanzelf.

Zo rond de 8-0 was het eindelijk aan KFC om iets terug te doen. Door het midden stoomde Day op en schoot de bal in het net. Een momentje van vreugde waar iedereen echt wel aan toe was. Goed voor de spirit.

Meer gif
De tweede helft begon KFC net als in de eerste helft. Sterk. Met Puck verrassend achter – ‘ da’s lekker, nu zie ik het spel beter’ – kwam VVS er een stuk minder goed door. Er kroop ook iets meer gif in de ploeg. Iris, Zoë en Faischa beten flink van zich af. Waarbij vooral het onschuldige gezichtje van Iris na een gemaakte overtreding zo mee kan doen met Hollands Got Talent. Ook Noah trok van links naar rechts om de ballen maar weg te werken.

Voorin ging het ook beter te lopen. Noah, nee niet die maar die ander –dank voor het invallen – Anne en Faischa liepen zich beter vrij dan voor de rust. Dan vergroot je dus a) de kans op een doelpunt en b) – ik haal Cruijff weer aan – de spits is feitelijk de eerste verdediger. Je speelt dus van je doel af. Dat is trainerstaal voor: je voorkomt op die manier dat je in de problemen komt.

Wat doe je met die andere 57 minuten?
Toch kon de opleving niet voorkomen dat VVS nog een paar doelpunten wist te maken. Had de uitslag iets minder groot kunnen zijn? Als we heel eerlijk zijn wel. Om Cruijff hier weer eens aan te halen: “het is statistisch bewezen dat een speler in een wedstrijd gemiddeld drie minuten de bal heeft. Het belangrijkste is dus wat je in die 87 andere minuten doet.” (of in ons geval: 57 minuten)

Een paar tips op dat punt (vooropgesteld dat je altijd eerst naar de trainster luistert, voordat je naar mijn punten gaat kijken):

• Het is soms handig om met een vrouwtje mee te lopen. En niet een eigen vrouwtje – theekransjes graag na de wedstrijd – maar met een tegenstander. Maak het ze lekker lastig en wellicht verliezen ze de bal
• Keer zo snel mogelijk terug naar je positie. Ja, daar is dat ‘positie’ weer.
• Bij aanval met beleid naar voren (je trainer noemt dat ‘linie opschuiven’) en bij een tegenaanval een linie terug.

Als ouders hebben we in ieder geval genoten. Dat klinkt misschien raar, maar toch is het zo. Een verliespartij maakt niet zoveel uit, zolang je lol hebt, respect hebt voor je tegenstander en ieder keer wat opsteekt. En laten we niet vergeten… Dit was de koploper