Vette pech, punten weg

Na twee wedstrijden tegen de topploegen van de competitie hadden we vandaag eigenlijk wel punten willen pakken. Op papier was het mogelijk. Maar ja, op papier had AJAX ook kampioen kunnen worden. Het gaat om de stand die na 60 minuten op het bord staat. En die was helaas niet in het voordeel van onze meiden: 3-1 verlies tegen SVA. Had er meer ingezeten? Zeker. Maar spookje Pech was duidelijk aanwezig.

Met Ilse (moeder Puck) en ondergetekende (vader Anne) langs de zijlijn als vervangende coaches had het vandaag toch moeten gebeuren. Alleen stonden we een paar minuten voor tijd nog steeds met 8 meiden. Day stond bij KFC, Faïscha en Leyla stonden… Ja, waar eigenlijk? Graag volgende keer echt op tijd. Dan kun je goed warmlopen en ben je bij de groepsbespreking. Gelukkig konden we 8.30 wel compleet beginnen.

Gat in net

De eerste grote kans kwam van de voet van Virgynia, die in de eerste helft in de spits stond. Ze schoot snoeihard op doel en de bal ging ook over de lijn. Helaas had ze precies door een gaatje in het zijnet geschoten. Of schoot ze juist het gat in het zijnet? We zullen het nooit weten. Maar het was in ieder geval geen 0-1.

Grote stap

Daarna nam SVA het spel over. De thuisploeg had duidelijk een grote stap gemaakt ten opzichte van de vorige wedstrijd. Zo speelde SVA goed vanuit de opstelling, dekte ze sterkt en speelde ze goed op buitenspel. Aangevuld met de nodige kracht opende ze de score met een mooi schot van afstand. Net als vorige week leek er iets te breken bij deze achterstand. Meiden, het klinkt misschien gek, maar met voetbal kun je ook wel eens een doelpunt tegen krijgen. Het gaat erom hoe je met een achterstand omgaat. Helaas duurt het iedere keer te lang voordat de koppies weer omhoog gaan.

De geur van bloed

En wat gebeurt er dan? Precies, dan ruikt de tegenstander bloed. Vrij rap na de 1-0 trok SVA massaal richting het doel van Rosanne. Twee keer werd het schot op doel nog afgeweerd, maar de derde keer was het raak; 2-0. Een onnodig doelpunt als we eerlijk zijn. Iedere KFC’er bleef naar elkaar kijken. Misschien is het een idee om toch gewoon vol voor de bal te gaan? Voetbal houdt niet op als je de bal verliest. Gewoon doordekken en het de tegenstander zo moeilijk mogelijk blijven maken.

Dat geldt trouwens niet alleen voor de verdediging maar overal op het veld. Soms wordt er wel heel snel gestopt met lopen als de bal verloren is. Blijf gewoon knokken, grote kans dat je de bal dan ook sneller in bezit hebt.

Op en over het randje

Na de 2-0 begon KFC eindelijk iets meer voetbal op de mat te leggen. Al het gesprint van Iris en Puck wiep z’n vruchten af, ze wisten de bal steeds beter naar voren te krijgen. Regelmatig kwamen de spitsen vrij voor het doel. Maar SVA verdedigde heel pittig. Soms zelfs over het randje. Zo werd een harde trap tegen de enkels van Day onbestraft gelaten. Verdedigend hield KFC de zaak ook beter dicht. Zoë liep zich weer de longen uit het lijf, Havila groeide per minuut en Noa liep echt alle gaten dicht. Klasse gedaan. Wat dat betreft was het echt jammer dat voor de rust ook de derde treffer viel.

In de tweede helft zagen we eindelijk een getergd meidenteam. Na een apart bakje limonade – had veel weg van koeienplas – en een peptalk gaf KFC eindelijk meer  gas.

Minder klagen, meer jagen.

Meer genieten, meer schieten.

Meer geloven, de zege komt van boven

Spookje Pech

Helaas bracht spookje Pech ons vandaag een bezoek. Paal, lat… Alles werd geraakt. En schoten we eindelijk wel op doel – Virgynia – dan stond daar altijd nog een goede keeper. Al moeten we ook eerlijk zijn. De meiden van SVA hielden zich gewoon beter aan hun taken. De automatismen zaten er gewoon beter in. Gewoon kijken wie er vrij staat, roepen als je vrij staat en elkaar een schouderklopje geven als het misgaat. Zo heeft AZ ook gewonnen tegen Anderlecht. 

Zon

Bij het doorbreken van de zon kwam er eindelijk wat meer geloof. Eindelijk leek alles een beetje goed te vallen. Faïscha en Anne zetten hun tegenstanders snel vast voorin, waardoor SVA niet goed kon opbouwen. De bal werd weg geroeid en kwam voor de voeten van Day. Die rukte op, gaf de bal een roei en….jajajaja 3-1. Het was meer dan terecht.

Had er meer in gezeten? Zeker wel. Maar jullie laten ook zien dat het goed gaat als jullie de schouders eronder zetten. Zeker na de 3-1 zagen we weer een ouderwets KFC. Lachend, goed tikkend en doorzettend. Volgende keer ook starten op die manier. Laten we hier gewoon weer van leren, net als Feyenoord dat doet van de nederlaag tegen Roma. Ik wens jullie een fijn weekend en fijne vakantie toe!